Het dynamische inrichten van de schooldag krijgt op steeds meer scholen aandacht. Binnen een dynamische schooldag wordt er meer afwisseling aangebracht in de dag door actieve en inactieve activiteiten goed af te wisselen in het rooster.  

Het begrip dynamische Schooldag is ontstaan rond 2015 als antwoord vanuit het onderwijs op de in 2011 door de WHO uitgeroepen mondiale Pandemie: lichamelijke inactiviteit. Kinderen zitten helaas nog veel en lang. Nederlands onderzoek laat zien dat kinderen ongeveer twee derde van de schooldag zittend in de klas doorbrengen (Van Stralen, et al., 2013) Een schooldag leent zich perfect om meer te gaan bewegen. Hierdoor voelen kinderen zich beter, werken zij impliciet aan executieve functies en wordt het groepsproces positief beïnvloed. Over het algemeen ervaren de kinderen de dynamische schooldag als erg prettig en zijn er minder conflicten op school. Daarnaast is een belangrijke conclusie van onderzoek naar meer bewegen in de school, dat het vervangen van de lestijd voor bewegen, niet ten koste gaat van de cognitieve prestaties van leerlingen (Collard, et al., 2014). 

Het realiseren van een duurzame verandering op dit gebied is een complex proces. Het gezamenlijk ontwikkelen van visie op dit thema is van belang. Ook het formeren van een werkgroep waarin meerdere collega’s plaatsnemen is aan te raden. Vervolgens kan deze werkgroep door het maken van een planning en een tijdlijn (kleine) stappen maken om de schooldagen dynamischer te maken.   

Een goede volgorde hierin is om: 
Eerst te zorgen voor goede en kwalitatieve lessen bewegingsonderwijs (liefst door een vakleerkracht of enthousiaste leerkrachten met een bevoegdheid voor bewegingsonderwijs), dan voor een schoolplein waar alle kinderen goed kunnen bewegen en zich veilig voelen, daarna kunnen de andere aspecten van een dynamische schooldag ingezet worden.  
 Een duurzame verandering binnen dit onderwerp, is met name succesvol, wanneer er enthousiaste mensen met kennis en affiniteit voor bewegen hiermee aan de slag gaan. Mooie samenwerkingen ontstaan tussen groepsleerkrachten en vakleerkrachten, omdat zij elkaar heel goed kunnen aanvullen. Vakleerkrachten zijn specialisten binnen het bewegen en groepsleerkrachten weten waar de mogelijkheden liggen binnen een schooldag om meer te gaan bewegen.
 
Hier is een overzichtelijk voor tipsheet ontwikkeld door het kenniscentrum sport en bewegen (2023). Klik hier voor meer informatie. 

Het is nog wel van belang om extra kennis en expertise op te doen. Er ligt een mooi cursusaanbod waar veel ervaring en kennis is opgedaan binnen de dynamische schooldag.  
Binnen de Stichting zijn er meerdere specialisten die zich met dit onderwerp bezig houden en scholen ondersteunen. Zij kunnen adviezen geven en kunnen ondersteunen bij het implementeren van de dynamische schooldag. Elke maand wordt een nieuwsbrief rondgestuurd en er is een pakket ontwikkeld voor bewegend leren. Daarnaast wordt er ook geëxperimenteerd met motorlabs binnen de school. Hier kunnen de kinderen kort bewegen en gaan zij aan de slag met fijn en grof motorische vaardigheden.  
Wil je meer informatie over dit onderwerp? Ben je enthousiast geworden en wil jij ook dat de kinderen meer kunnen bewegen? Neem dan contact op met: 

j.dewitte@stichtingschool.nl

j.nobel@stichtingschool.nl

Collard, D., Boutkan, S., Grimberg, L., Lucassen, J. M. H., & Breedveld, K. (2014). Effecten van sport en bewegen op de basisschool. Voorstudie naar de relatie tussen sport en bewegen op school en schoolprestaties. Utrecht: Mulier Instituut.

Kenniscentrum Sport En Bewegen. (2023, January 10). Tipsheet sport en bewegen basisonderwijs. Geraadpleegd op 15 februari 2023, van https://www.kenniscentrumsportenbewegen.nl/producten/tipsheet-sport-en-bewegen-basisonderwijs/

Van Stralen, M., Yıldırım, M., Wulp, A., te Velde, S.J., Verloigne, M., Doessegger, A., Androutsos, O., Kovács, E., Brug, J., & Chinapaw, M.J.M. (2013). Measured sedentary time and physical activity during the school day of European 10- to 12-year-old children: The ENERGY project. Journal of Science and Medicine in Sport, 17(2), 201-206